چگونه عادت راضی نگه داشتن دیگران را ترک کنیم؟ - عکس پارسی

خبرنگاران| مهربان بودن و یاری به دیگران به طور کلی از خصلت های خوب انسان هاست، اما مهربانیِ بیش از حد برای راضی نگه داشتن دیگران فرد را به لحاظ احساسی تخلیه نموده و او را دچار استرس و اضطراب می نماید.

به گزارش خبرنگاران؛ در این مقاله ویژگی های این افراد بعلاوه دلایل و اثرات منفی آن را می خوانید. به علاوه اگر عادت دارید همه را راضی نگه دارید، نکته هایی برای ترک این عادت و مراقبت از نیاز های خودتان را در ادامه می خوانید.

تعریف

راضی نگه داشتن همه معنایش اینست که نیاز های دیگران را بر نیاز های خودتان مقدم بدانید. کسانی که عادت دارند همواره دیگران را راضی نگه دارند حال خودشان را با حالِ دیگران کوک می نمایند بنابراین موافق، حامی و مهربان به نظر می رسند. محتمل است این افراد در دفاع از خودشان ضعیف باشند و این ضعف منجر به شکل گیری الگو های آسیب زای ازخودگذشتگی یا غفلت از خود می گردد.

راضی نگه داشتنِ همه توام با یک ویژگیِ شخصیتی معروف به جامعه گرایی یا احساسِ نگرانیِ بیش از حد برای راضی نگه داشتن دیگران و کسبِ تایید آن ها به عنوان راهی برای حفظ روابط است. این رفتار می تواند نشانه ای از یک بیماری روانی شبیه موارد زیر باشد:

- اضطراب یا افسردگی

- اختلال شخصیت اجتنابی

- اختلال شخصیت مرزی

- اختلال شخصیت وابسته

نشانه ها

• نه گفتن برای شما سخت است

  - ذهنتان درگیر این فکر است که دیگران چه فکری درباره شما می نمایند

  - از نه گفتن به دیگران احساس گناه می کنید

  - فکر می کنید ردِ درخواست کسی سبب می گردد او شما را بدجنس یا خودخواه بداند

  - با چیز هایی موافقیت می کنید یا کار هایی را انجام می دهید که دوست ندارید

  - مشکلِ عزت نفس پایین دارید

  - می خواهید دیگران شما را دوست بدارند و احساس می کنید اگر کاری برای آن ها انجام دهید رضایت شان را جلب می کنید

  - همواره در حالِ گفتنِ متاسفم به دیگران هستید

  - خودتان را مقصر می دانید حتی اگر اشتباهی ننموده باشید

  - شما اصلا زمان آزاد ندارید، چون همواره در حالِ انجام کاری برای دیگران هستید

  - شما برای خدمت کردن به دیگران نیاز های خودتان را نادیده می گیرید

  - وانمود می کنید با دیگران موافقید حتی اگر نباشید

دلایل

• عزت نفس پایین: گاهی اوقات افراد به علت ارزش قائل نشدن برای تمایلات و نیاز های خودشان درگیرِ عادتِ راضی نگهداشتن دیگران می شوند. این افراد به علت فقدان اعتماد به نفس به تایید خارجی نیاز دارند و احساس می نمایند خدمت به دیگران منجر به کسبِ تایید و پذیرش از سوی آن ها می گردد.

  - عدم امنیت: در موارد دیگر، فرد به راضی نگهداشتن دیگران متمایل می گردد، چون نگران است اگر چنین نکند دوست داشته نخواهد شد.

  - کمال گرایی: گاهی اوقات کمال گراییِ افراد دربرگیرنده چگونگیِ فکر و احساسِ دیگران درباره خودشان هم می گردد.

  - تجربیات گذشته: تجربیات دردناک، سخت یا آسیب زای گذشته هم در ایجاد این رفتار نقش دارند. برای مثال کسی که سوء استفاده را تجربه نموده شاید کوشش کند همه را تا جای ممکن راضی نگه دارد تا جلوی بروز هرگونه رفتار توهین آمیز را بگیرد.

اثرات منفی

راضی نگه داشتن دیگران لزوماً یک ویژگی بد نیست. نگران و حامی بودن بخش مهمی از حفظِ روابط سالم با عزیزانمان است. با این حال اگر کوشش کنید به منظور تقویت عزت نفس تان برای جلب تایید دیگران کوشش کنید یا دیگران را به قیمت نادیده گرفتن رفاه احساسی خودتان شاد کنید همین ویژگی مثبت به مشکل تبدیل می گردد.

خشم و ناامیدی: اگر یاری کردن به دیگران را با اکراه یا از سرِ وظیفه انجام دهید ناامیدی را تجربه خواهید کرد. این احساسات شما را واردِ چرخه یاری کردن به یک فرد، عصبانیت از او به خاطر سوءاستفاده از شما و سپس احساس پشیمانی و تاسف برای خودتان می نماید. علاوه بر این، کسانی که نیاز شدیدی به راضی نگه داشتن دیگران دارند مستعد پرخوری در موقعیت های اجتماعی هم هستند.

اضطراب و استرس: کوشش مکرر برای شاد کردن دیگران منابع فیزیکی و روانی شما را ضعیف می نماید و شما به تدریج دچار استرس و اضطراب می شوید که برای سلامتی تان مضر است. نمی گوییم یاری به دیگران خالی از فایده است، اما اگر این کار نگذارد وقتی برای رسیدگی به نیاز های خودتان داشته باشید استرس بیش از حد را تجربه خواهید کرد.

تحلیل قدرت اراده: اختصاص تمام انرژی و منابع ذهنی برای اطمینان از شاد کردن دیگران به این معناست که شما از عزم و اراده کافی برای پرداختن به اهداف خودتان برخوردار نیستید. بعضی محققان باور دارند اراده و خویشتن داری ممکن است منابع محدودی باشند بنابراین اگر شما از منابع ذهنی تان برای اطمینان از رسیدن دیگران به نیازشان استفاده می کنید شاید به این معنا باشد که برای برآورده کردن نیاز های خودتان منبع روانی ناچیزی برایتان باقی می ماند.

عدم اصالت: کسانی که دیگران را راضی نگه می دارند معمولاً نیاز ها و ترجیحات خودشان را مخفی می نمایند و در اولویت قرار نمی دهند. این موضوع سبب می گردد فرد زندگی معنادار و هدفمندی نداشته باشد و در نهایت حتی به جایی برسد که احساس کند اصلاً خودش را نمی شناسد. مخفی کردن احساساتِ واقعی، شناختِ خودِ واقعی شما را برای دیگران سخت می نماید. خودافشایی در هر رابطه نزدیکی مهم است، اما اگر خود واقعی تان را نشناسید که بخواهید آن را افشا کنید یاریی به رابطه تان نمی نماید.

روابط ضعیف : اگر تمام کوشش شما برآورده کردنِ انتظارات دیگران است، احتمالاً حسِ رنجش را تجربه خواهید کرد. شاید دیگران از ذات شما تعریف و تمجید نمایند، اما محبت و توجه شما برایشان عادی شده و آن را مسلم فرض می نمایند، حتی ممکن است ندانند در حال سوءاستفاده از شما هستند. تمام چیزی که آن ها درباره شما می دانند اینست که همواره مایل به یاری کردن هستید و چیزی که نمی بینند اینست که شما وقت کافی برای خودتان ندارید یا بیش از حد خودتان را وقف دیگران می کنید.

مقایسه خوب بودن با راضی نگه داشتن دیگران

بین خدمت کردن برای خوب بودن و خدمت کردن برای راضی نگه داشتن دیگران تمایز وجود دارد. مردم معمولاً بنا به دلایل مختلف خوبی می نمایند: تجربه یک حس خوب، یاری کردن، جبران یک محبت یا دریافت محبت. اگر شما کاری می کنید از ترس اینکه مبادا با نه گفتن طرد شوید یا از شما متنفر شوند، احتمال زیادی وجود دارد که راضی کردن دیگران عادت شما باشد.

برای ترک این عادت چه کار کنیم؟

معین مرز: شناخت محدودیت های خودتان، معین مرز های روشن و سپس آگاه کردن دیگران از آن مرز ها مهم است. برای مثال جواب ندادن به تلفن از یک ساعت تعیین به بعد یا در دسترس بودن فقط در یک محدوده زمانی معین.

برداشتن قدم های کوچک: تغییر الگو های رفتاری سخت است. در موارد زیادی علاوه بر بازآموزی خودتان باید به دیگران هم آموزش دهید حدومرز های شما را درک نمایند. با نه گفتن به درخواست های کوچک شروع کنید، سعی کنید عقیده تان را درباره یک موضوع جزئی بیان کنید یا چیزی را درخواست کنید که به آن نیاز دارید. مثلاً به درخواستی که با پیامک از شما شده نه بگویید.

در مرحله بعد سعی کنید در موقعیت های مختلف رودررو به افراد نه بگویید. هربار که یک گام کوچک برای ترک این عادت برمی دارید، اعتماد به نفس تان بیشتر می گردد.

معین اهداف و اولویت ها: تصمیم بگیرید می خواهید وقت تان را کجا صرف کنید. می خواهید به چه کسی یاری کنید؟ می خواهید به چه اهدافی برسید؟ وقتی اولویت هایتان را بشناسید تصمیم می گیرید آیا وقت و انرژی دارید که به دیگران اختصاص بدهید یا نه.

درنگ کردن: حتی یک درنگ کوتاه قبل از انتخاب، صحتِ تصمیم گیری را بالا می برد. وقتی کسی از شما درخواستی دارد در پاسخ بگویید برای پاسخ دادن به درخواستش به زمان نیاز دارید. بله گفتنِ فوری باعث می گردد احساس اجبار یا تعهد بیش ازحد کنید. قبل از تصمیم گرفتن از خودتان بپرسید:

- چقدر زمان می برد؟

- آیا واقعاً مایل به انجام آن هستم؟

- آیا وقتِ انجام آن را دارم؟

- با بله گفتن چقدر استرس می گیرم؟

ارزیابی درخواست: راه دیگرِ ترک این عادت اینست که در پی نشانه هایی بگردید که فرد در کوشش برای سوءاستفاده از سخاوت شماست. آیا همواره چیزی از شما می خواهد، اما اگر شما چیزی از او بخواهید ناگهان غیبش می زند؟ یا اینکه از ذات بخشنده شما باخبر است و از شما درخواست می نماید، چون می داند نه نمی گویید؟ اگر احساس می کنید بازیچه دست کسی شده اید تا کاری را انجام دهید، برای ارزیابی موقعیت و پاسخ دادن به درخواست کسی به خودتان زمان بدهید. در برابر کسانی که مدام از شما درخواست می نمایند مصمم و رک باشید.

بهانه نیاوردن: هنگام نه گفتن نباید تعهدات دیگر را بهانه کنید بلکه باید رک نه بگویید. سعی کنید هنگام رد یک درخواست یا مقاومت در برابر دادن جزئیاتِ غیرضروری لحن صدایتان قاطعانه باشد. به خودتان یادآوری کنید نه یک جمله کامل است.

بده و بستان: یک رابطه قوی و سالم دربرگیرنده اندازه خاصی از بده و بستان است. اگر یک نفر همواره دهنده باشد معمولاً به این معناست که او برای تضمین این که فرد مقابل به خواسته هایش می رسد خواسته های خودش را نادیده می گیرد. حتی اگر از راضی کردن دیگران لذت می برید، نباید فراموش کنید که شما هم حق درخواست یا یاری گرفتن از دیگران را دارید.

یاری کردن در صورت خواست خودتان: قرار نیست مهربان و باملاحظه نباشید، چون این ها ویژگی های مطلوبی برای داشتن روابط قوی و ماندگار است بلکه باید انگیزه ها و اهدافتان را آنالیز کنید. فقط از ترسِ طرد شدن یا کسب تایید به درخواست دیگران بله نگویید. یاری کنید اما با شرایط خودتان. مهربان بودن مشروط به دریافت توجه یا پاداش نیست بلکه صرفاً تمایل به بهتر کردن اوضاع برای فرد دیگریست.

اگر راضی نگه داشتنِ مردم در سلامت روان شما اخلال ایجاد نموده باید با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. یک درمانگرِ آموزش دیده می تواند در مدیریت رفتار، اولویت دادن به نیاز ها و برقراری مرز های سالم به شما یاری کند.

منبع: verywellmind

مترجم: زهرا ذوالقدر