آیا هواپیماها می توانند در هر نقطه از آسمان پرواز نمایند؟ - عکس پارسی

معمولا هواپیماها از یک فرودگاه به فرودگاه دیگر در حال طی کردن جهتهای هوایی هستند. جالب است بدانید هواپیما در یک خط مستقیم پرواز نمی نماید، بلکه از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می گردد. در مسافت های بزرگتر، این جهت چند خطی تقریباً خط مستقیم دارد. علت آن ساده است: هرچه مسافت کوتاه تر باشد، از سوخت کمتری استفاده می گردد.

بسیاری از مردم فکر می نمایند هواپیما در یک خط خمیده پرواز می نماید. حداقل در رادارهای پروازی جهت به صورت منحنی و بعلاوه در صفحه نمایش پردازنده نمایش داده می گردد. هیچ رازی وجود ندارد: زمین گرد است، در حالی که نقشه ها و مانیتورها مسطح هستند. هرچه جهت به قطب نزدیک تر باشد، این خط ترسیم نماینده جهت، بیشتر تغییر نموده و منحنی می گردد.

به عنوان مثال، فرض کنید برای یک سفر هیجان انگیز تصمیم به خرید بلیط خارجی گرفته اید و می خواهید یک جهت طولانی را با هواپیما طی کنید. بلیط هواپیما خارجی به راحتی قابل خرید می باشد اما آیا فکر نموده اید هواپیمای شما چه جهتی را به وسیله اقیانوس ها طی می نماید یا خلبانان چگونه جهت را انتخاب می نمایند؟ جهتی از تهران به کوالالامپور در روی نقشه بسیار پرپیچ و خم به نظر می رسد اما وقتی یک الگوی جهانی را انتخاب کنید و یک رشته را بین دو شهر ترسیم کنید، معین می گردد که جهت واقعی هواپیما در واقع بسیار نزدیک به یک خط است، و آن کوتاهترین فاصله است.

از آنجا که هواپیماها با سرعت بسیار بالایی در هوا پرواز می نمایند، در صورت نزدیک شدن بیش از حد به یکدیگر، می تواند بسیار خطرناک باشد. به همین علت جهت ایمنی بیشتر، هواپیماها باید از دستورات فرودگاه و کنترل نماینده هوایی در مرکز کنترل پیروی نمایند.

در مرکز کنترل، اطلاعات گرفته شده از تجهیزات راداری که در مکانهای مختلفی تنظیم شده اند، وارد رایانه می شوند. اطلاعاتی از جمله مکان هواپیما در پرواز را می توانید به سرعت دریافت کنید. بر اساس این اطلاعات، کنترل نماینده ترافیک هوایی، دستورالعمل هایی برای هواپیماها صادر می نمایند.

فرودگاه و در برج مراقبت، کنترل نماینده ترافیک هوایی در مرکز کنترل مسئول فضای هوا است. برج کنترل فرودگاه و مرکز کنترل مسئولیت را تقسیم می نماید.

سیستم های سازمانی وجود دارد که به هزاران هواپیما امکان می دهد آسمان را با خیال راحت به اشتراک بگذارند. راه های هوایی، نقاط معین شده (نوعی علائم نامرئی) که هواپیما را راهنمایی می نماید، یاری ناوبری ثابت و ایستگاه. های مرتبط با زمین هستند که دارای سیگنال های رادیویی بوده که می توانند هواپیما را انتخاب نمایند.

هر راه هوایی نام خاص خود را دارد دقیقاً مانند جهت 66 یا I40 و نام های خاص (مانند بین راه ها، بزرگراه ها یا جاده های برگشتی). راههای هوایی کمتر از 18000 پا را مجرای هوایی پیروز و آنهایی که بالاتر از 18،000 پا قرار دارند، جهتهای جت نامیده می شوند. راههای هوایی جدیدتر که مستقیماً بین قسمت های داخلی اجرا نمی شوند، راه های هوایی Q یا T نامیده می شوند. هر راه هوایی با نامه مربوطه راهنمایی می گردد.

ترافیک هوایی به وسیله اعزام نماینده هایی که مراقب هواپیماهایی هستند که یکی پس از دیگری در همان جهت پرواز می نمایند، مدیریت می گردد تا مطمئن شوند که به یکدیگر نزدیک تر از 5 کیلومتر نمی شوند.

امروزه به علت محدودیت های قانونی مانند پرواز در منطقه مسکونی پرجمعیت و سایر مکانهای حساس سیاسی، گاهی اوقات استفاده از کوتاهترین جهت پروازی ممنوع است.

شاید شنیده باشید که هواپیما در حالت پرواز اتوماتیک واقع شده است. در این صورت هواپیما طبق جهت

معین شده پرواز می نماید. از نظر تئوریکی، خلبان احتیاجی به نگاه کردن به بیرون ندارد تا ببینند کجا می فرایند! اما اگر به علت هواپیماهای دیگر در اطراف، ممکن است جهت قطع گردد و خلبان مجبور گردد برای اصلاحات جزئی مداخله کند.

با پیشرفت های نوین در هواپیما های امروزی دیگر احتیاج نیست تا خلبانان دید کافی داشته باشند بلکه فقط ضروری است تا جهت را به درستی بر روی کامپیوتر بارگذاری کند. این فناوری تا جایی پیش رفته است که ممکن است یک هواپیمای مدرن مانند یک بوئینگ 777 می تواند در هنگام فرود اتوماتیک با دید صفر (عموماً به 100 متر محدود گردد) به زمین بنشیند.

برای اطلاعات بیشتر در این زمینه و خرید بلیط خارجی می توانید به سایت تیک بان مراجعه کنید.