با ترس بچه ها چطور روبرو شویم؟ ، جلوی تشویش را بگیرید - عکس پارسی

به گزارش خبرنگاران، هیچ بچه ای ترسو به جهان نمی آید. سرمنشاء ترس کودک، اعم از اینکه معقول باشد یا نامعقول، باید در تجارب آنها جست وجو گردد. البته ممکن است به دلیل تفاوت های شخصیتی و ارثی برخی بچه ها محافظه کارتر و برخی دیگر بی باک تر از بقیه باشند.

با وجود این همه بچه ها در مقطعی از زندگی خود ترس و وحشت را تجربه می نمایند که همین مسئله هم بخشی از رشد طبیعی آنها به شمار میرود. اما ترس های کودکی درصورتی غیرطبیعی قلمداد می شوند که دائمی باشند و در کودک باقی بمانند. همین باقی ماندن ترس در کودک اگر درمان نگردد به مرور تبدیل به بیماری ترس بی مورد و بی اساس (تشویش) می گردد.

ترس از جدایی

ترس در بچه ها ازجمله مسائلی است که همه پدر و مادرها با آن روبه رو هستند. اما ترس از چه زمانی در بچه ها به وجود می آید. علل به وجودآمدن ترس در بچه ها، فرق دارد. برخی از بچه ها به دلیل شاغل بودن مادر ناچارند تا ساعاتی از روز را در مهدکودک و یا نزد اقوام خود باشند، همین موضوع باعث می گردد تا حس امنیتی که کودک در خانه و کنار مادر داشته، خدشه دار شده و همین حس ناامنی باعث ترس او از جدایی مادر گردد.

به همین خاطر این بچه ها هر روز هنگام جداشدن از مادر گریه نموده و شاید تا ساعت ها بعد از جدایی گریه شان تداوم داشته باشد و این داستان هر روز صبح تکرار گردد. برخی از بچه ها هم با رسیدن به سن دبستان و جدایی از مادر برای رفتن به مدرسه دچار این ترس می شوند و تصور می نمایند با رفتن به مدرسه مادرشان را از دست می دهند و یا مادر او را برای همواره رها نموده است.

ترس از محل های نو

برخی اوقات بچه ها با رفتن به محل های نو و به دلیل ناشناخته بودن آن محل و تغییراتی که در زندگی شان به وجود آمده است دچار ترس و واهمه می شوند. مثلا موقعی که خانواده به خانه نوی نقل مکان می نمایند به دلیل ناشناخته بودن فضا برای کودک و آشنایی نداشتن با موقعیت محل نو، کودک دچار ترس شده و حتی ممکن است دچار شب ادراری یا ناخن جویدن شده و یا تمایل به خوابیدن کنار پدر و مادر داشته باشد.

یکی دیگر از دلایل ترس در بچه ها دیدن فیلم هایی است که متناسب با سن آنها نیست و متأسفانه برخی خانواده ها توجهی به این مسئله ندارند که دیدن فیلم ها و یا انیمیشن ها باید متناسب سن کودک باشد؛ چراکه در غیر این صورت کودک با دیدن برخی صحنه ها دچار ترس و وحشت می گردد. کودک به دلیل اینکه مغزش هنوز رشد کافی ندارد قابلیت تجزیه و تحلیل برخی صحنه های فیلم ها را ندارد و نمی تواند ارتباط زمانی و مکانی و دلیل و معلولی را در آنچه دیدن می نماید درک کند.

ترس از مراکز درمانی و یا روپوش سفید پزشکان و پرستاران نیز در بسیاری از بچه ها دیده می گردد. جیغ و گریه بچه ها با دیدن روپوش سفید پزشکان و مقاومت آنها در برابر رفتن به داخل مطب، صحنه آشنایی برای بسیاری از پدر و مادرهاست.

ترس های القایی

برخی والدین برای اینکه بتوانند فرزندشان را مطیع نمایند از تهدیدکردن استفاده می نمایند. مثلا برای اینکه کودک خود را وادار نمایند که داروهایش را بخورد به او می گویند اگر قرصت را نخوری دوباره می رویم دکتر تا آمپول بزند و یا اگر غذا نخوری دکتر آمپولت می زند. یا اگر زود نخوابی، لولو می آید توی اتاقت. برخی بچه ها هم در سن دبستان از این ترس دارند که اگر تکالیفشان را به موقع و درست انجام ندهند مثلا معلم آنها را از کلاس بیرون کند و یا جلوی دیگر دانش آموزان او را دعوا کند.

ترس از حیوانات هم یکی دیگر از ترس هایی است که در بچه ها مشاهده می گردد. معمولا بچه ها 4تا 5ساله از حیواناتی نظیر سگ می ترسند و از نزدیک شدن به او خودداری می نمایند. تصویر دویدن سگ به سمت بچه ها و در عین حال با صدای بلند پارس کردن تصویر جالبی برای بچه ها نیست. برخی والدین هم هستند که از حیوانات می ترسند و این ترس خود را به بچه ها نیز منتقل می نمایند. برای مقابله با این نوع ترس، برترین راه نزدیک شدن قدم به قدم با موضوع ترس آور است.

برترین راه این است که به جای اینکه به کودک خود بگوییم سگ ترس ندارد، قدم به قدم به ترس نزدیک شوید و به کودک خود فرصت بدهید تا تجربه بی خطر و تحت نظارت شما را داشته باشد. مثلا زمانی که سگ خوابیده است می توانید به آرامی به او نزدیک شوید و به کودکتان اجازه بدهید تا به سگ نگاه کند.

راه چارهی برای چالش اصلی والدین شاغل | چگونه خشم فرزندمان را مدیریت کنیم؟

روبروه با ترس

اینکه انتظار داشته باشیم ترس بچه هایمان خودبه خود از بین برود، انتظار نابجایی است. برترین راه برای مقابله با ترس بچه ها این است که او را قبل از ترسیدن مطلع کنیم. مثلا زمانی که هوا ابری و احتمال رعد و برق وجود دارد با کودک باید در خصوص این پدیده صحبت کنیم و بگوییم که زمانی که آسمان برق می زند بعد از آن صدای بلندی از آسمان شنیده می گردد که نباید از این صدا ترسید.

با تکرار این صحبت ها و نشان دادن برق آسمان به کودک می توان از ترس او در این زمینه کم کرد و یا اگر قرار است برای مداوا او را به مرکز درمانی ببریم بهتر است در همان خانه با او درباره اقدامات احتمالی که قرار است پزشک برایش انجام دهد و داروها و آمپولی که برایش تجویز کند صحبت کنیم و مثلا به او بگوییم که می دانیم آمپول درد دارد اما دردش زود رفع می گردد و در عوض بیماری تو زودتر خوب می گردد.

در برخی مواقع هم بچه ها مثلا از تاریکی شب و یا کمد لباس هایشان در تاریکی می ترسند. برترین راه برای غلبه بر ترس آنها این است که مثلا چندین شب همراه کودک وارد کمد لباس هایش شوید و با یک چراغ قوه کوچک سایه بازی کنید و یا مثلا به او بگویید که ما سوار ماشین هستیم و این کمد تونل است و می خواهیم با هم از این تونل که چراغ ندارد عبور کنیم.

تکرار این بازی ها می تواند در کاهش ترس کودک مؤثر باشد. یا کودکی که از تاریکی اتاقش می ترسد می توانید با روشن کردن چراغ اتاق و نشان دادن زوایای مختلف آن به کودکتان از او بخواهید آن چیزی را که باعث ترسش شده، پیدا کند و دوباره با خاموش کردن چراغ آن شیء را به او نشان بدهید و بگویید که با تاریک شدن اتاق هیچ تغییری در وسایل اتاق ایجاد نمی گردد.

زمانی که با ترس کودک خود روبرو می شوید، مهم ترین راه چاره این است که به احساس او احترام بگذارید و به او بگویید که می دانید در شرایطی واقع شده است که موجب ترس او شده است.