از بین بردن سلول های سرطانی و جلوگیری از دیابت نوع 2 با عصاره یک علف هرز! - عکس پارسی

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، معرفی گونه های مهاجم به یک زادبوم می تواند روی آن زیستگاه تأثیر منفی بگذارد و باعث آسیب های اکولوژیکی، زیست محیطی و مالی گردد. با این حال، همواره هم اینطور نیست.

تحقیقات جدید نشان داده است که یک گیاه تهاجمی به نام Andropogon virginicus که یک علف هرز بومی جنوب شرقی ایالات متحده است که راه خود را به کانادا، استرالیا و ژاپن باز نموده است، می تواند برای انسان و درمان سرطان و دیابت مفید واقع گردد.

گونه مهاجم به موجود زنده ای گفته می گردد که از پیش در یک زادبوم حضور نداشته و با معرفی شدن به آن زادبوم باعث برهم خوردن نظم طبیعی آن و ایجاد خسارت های مالی، محیط زیستی یا بوم شناختی می گردد. گونه مهاجم به دلیل آنکه تعلقی به زادبوم معرفی شده به آن ندارد، می تواند گونه های رقیب را کنار بزند و مانع از رشد و زایش دیگر گونه هایی گردد که به صورت طبیعی در آن منطقه زندگی می نموده اند.

البته تمام گونه های غیربومی زیان بار نیستند. گاهی گونه های غیربومی به خوبی جذب اکوسیستم شده و موقعیتی مثل گونه های بومی پیدا می نمایند. مثل ماهی قرمز که در آمریکا یک گونه غیربومی است و به بسیاری از پهنه های آبی وارد شده اما هیچ وقت جمعیت آن افزایش بیش از حد پیدا ننموده است.

ممکن است بعضی از گونه ها حتی مفید هم باشند؛ برای مثال معرفی حدود 20 نوع سوسک سرگین غلتان به استرالیا انفجار جمعیتی مگس ها را مهار نموده و موجب جمع آوری فضولات دامی و باروری بیشتر خاک هم شد. از طرف دیگر مشخص دقیق مفید بودن یا مضر بودن گونه نیز مورد بحث است. ماهی کپور برای پرورش ماهی به بسیاری از نقاط جهان معرفی شده و با ورود به آب های طبیعی موجب از بین رفتن بسیاری از ماهی های بومی و برهم خوردن تعادل زیستی در محیط آبی شده اما صید آن از نظر مالی منافعی به همراه داشته است.

هر کدام از گونه های مهاجم آسیب های مخصوص به خود را دارند. بعضی از آنها ممکن است زنجیره غذایی یک اکوسیستم را بر هم بریزند. گونه های مهاجم ممکن است عملکرد اکوسیستم را نیز تغییر دهند. همچنین گونه هایی که خویشاوند بسیار نزدیک گونه بومی باشند ممکن است با آن دورگه بدهند و اثرات نامطلوب دورگه گیری به کاهش جمعیت و انقراض گونه بومی منجر گردد. گونه های مهاجم از گیاهان تا جانوران و از تک سلولی ها تا مهره داران پیچیده را در برمی گیرد. میزان خسارات گونه های غیربومی بر اقتصاد جهانی 1400 میلیارد دلار در سال برآورد می گردد.

حالا ترانگ دانگ ژوان دانشیار علوم فرا رشته ای در دانشگاه هیروشیما و نویسنده این مطالعه جدید می گوید: اگرچه این گیاه مهاجم به عنوان یک گونه تهاجمی مضر و بدون ارزش مالی در نظر گرفته شده است، اما عصاره آن حاوی منابع امیدوارنماینده ای از آنتی اکسیدان ها، مواد ضد دیابت، ضد تیروزیناز(آنزیم کنترل نماینده ملانین) و ضد تومور است.

این گیاه از نظر جمعیت بسیار زیاد است و تا هفت فوت(2.1 متر) رشد می نماید و به محض اینکه به یک زیستگاه جدید معرفی گردد، دیگر هیچ راهی برای حذف موثر آن وجود ندارد و حتی هنگام سوختن نیز دوباره قوی تر رشد می نماید.

یافته های این مطالعه در مجله Plants با عنوان فعالیت های بیولوژیکی عصاره های گیاهی منتشر شده، نشان می دهد که اگرچه این علف هرز مهاجم تولیدات کشاورزی را به طور جدی تهدید می نماید، اما یک کاربرد بالقوه دارد. عصاره های استخراج شده از این علف هرز دارای مقادیر بالایی از فلاوونوئیدها هستند که دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قابل توجهی هستند.

محققان این ماده شیمیایی گیاهی را در برابر انواع سلول ها آزمایش کردند و دیدند که آنها به رادیکال های آزاد متصل می شوند، بنابراین از وارد شدن آسیب به سلول ها جلوگیری می نمایند. این ماده می تواند به جلوگیری از لکه های پیری و همچنین اقدامات پیشگیرانه از دیابت نوع 2 یاری کند. علاوه بر این، هنگامی که به یک گروه از سلول های سرطان مزمن خون اعمال شد، پیروز شد سلول های سرطانی را از بین ببرد.

محققان با هدف نهایی تهیه داروهای کاربردی از عصاره این گیاه برای استفاده انسانی، اکنون می خواهند فرآیندی برای جداسازی ترکیبات مفید آن و شناسایی کاربردهای جدید آن بیابند.