دایی جان ناپلئونی، تفسیر نکنیم! - عکس پارسی

یادداشت صبح امروز اهورا جهانیان دربارۀ بازی دیشب انگلستان- دانمارک در خبرنگاران واکنش های متفاوتی در پی داشت. محمد حسن گودرزی روزنامه نگار حوزۀ بین الملل در یادداشت زیر به نقد آن مطلب پرداخته است:

چهارشنبه شب همه شاهد پیروزی عظیم تیم ملی انگلستان در مقابل دانمارک و صعود این تیم بعد از 55 سال (فینال جام جهانی 1966) به فینال یک رقابت قاره ای و جهانی بودند.

با این همه روز پنج شنبه مطلبی در خبرنگاران منتشر شد که به تبعیت از تئوری توطئه های مرسوم در جامعه ایرانی به طور کامل این پیروزی را به مسائل مختلف بی ربط به فوتبال و روح ورزش ارتباط داده و آن را لطف داور به علت مسائل سیاسی دانسته بود و در تائید استدلال خود به فینال 1966 و گل مشکوک تیم ملی انگلستان به آلمان غربی اشاره نموده بود.

البته باید به این نکته اشاره نمود که تنها نویسنده یادداشت فوق نیست که چنین نگاهی به بازی دیشب و به طور کلی عملکرد تیم ملی انگلستان دارد. در یک تارنمای ورزشی که بیشتر از همه به خاطر شبکه اجتماعی کاربر محورش مطرح است، شاهد بودم بعضی از اظهارات کاربران از بازی دیشب ناراحتی از صعود تیم انگلستان به فینال و گاهی ابراز انزجار به زشت ترین شکل ممکن بود.

البته در این که فکریت بعضی از نویسندگان و تحلیل گران ایرانی در زمینه مسایل مختلف فکریتی دایی جان ناپلئونی است شکی وجود ندارد با این همه به اسم یک هوادار تیم ملی انگلستان و بیشتر از همه روزنامه نگار حوزۀ بین الملل که نگاهی بی طرفانه به مسائل دارد، ضروری است نکاتی را یادآور شوم.

نویسنده محترم در جایی از یادداشت نوشته است: اینکه یک صحنۀ مشکوک را به نفع میزبان سوت بزنی، طبیعتا راحت تر است تا اینکه به نفع تیم میهمان سوت بزنی. و داور بازی فینال 1966 چنین کرد. بسیاری از عظیمان فوتبال، از جمله آرسن ونگر و خوزه مورینیو هم دیشب تاکید کردند که در آن صحنه خطایی رخ نداد. واقعا به نظر می رسد که داور ترجیحش این بود که انگلستان در ومبلی به فینال برسد؛ چراکه صحنه ای آشکارا عاری از خطا را خطای پنالتی بیان کرد و مهم تر اینکه، حاضر نشد از ویدئو چک استفاده کند.

در این که مورینیو و ونگر عظیمان فوتبال هستند شکی وجود ندارد اما چیزی که معین است، این دو مربی هستند و نه کارشناس داوری و بعضی دیگر از کارشناسان هم بر صحت تصمیم داور در این صحنه مشکوک صحه گذاشتند.

از سوی دیگر صحنه مشابهی در نیمه دوم رخ داد که داور به وسیله ویدئوچک رای به مردود بودن خطا (خطا بر روی هری کین) داد. پس اگر قرار به پیروز شدن میزبان بود، صحنه اول که بیشتر خطا به نظر می رسید و برای داور پنالتی گرفتن آن راحت تر بود.

در بخش دیگر یادداشت آمده: اینکه انگلستان جام جهانی 1966 را به لطف خطای داور برده و سال جاری هم دوباره به لطف خطای داور به فینال یک تورنمنت مهم ملی رسیده، هیچ خوشایند نیست. چرا آن ها هیچ وقت نمی توانند بدون اتکا به خطای داوری، موفقیتی چشمگیر بدست آورند؟ سوالی که اگر بی جواب هم باشد، فکر را تا همواره می خلد.

احتمالا نویسنده محترم ناداوری هایی که در جام های دیگر علیه تیم ملی انگلستان اجرا شده را نادیده گرفته است. به چند مورد اشاره می کنم:

- جام جهانی 98، دیوید بکهام ضربه ای آرام به پای سیمئونه زد و بازیکن آرژانتینی به مانند کسی که گلوله خورده به خود پیچید. تصمیم داور دانمارکی: اخراج بکهام با تصمیمی بیش از حد سختگیرانه.

- جام جهانی 2006، بازی انگلستان و پرتغال. صحنه ای مشابه اینبار در تقابل وین رونی و کریستیانو رونالدو: تصمیم داور اخراج وین رونی.

- جام جهانی 2010، در شرایطی که انگلستان 2-1 در مقابل آلمان عقب است، ضربه لمپارد بعد از برخورد به تیرک افقی پشت خط فرود آمد. تصمیم داور: ادامه بازی و نادیده گرفته شدن گل لمپارد.

پس همان طور که می بینید ناداوری علیه تیم انگلستان هم وجود داشته و گاهی به شدیدترین شکل به این تیم ضربه زده است.

در بخش دیگری از یادداشت آمده: انگلیسی ها متخصص باختن در ضربات پنالتی اند. دیشب هم اگر با یک پنالتی قلابی پیروز نشده بودند، نسبت به دانمارک احتمالا شانس کمتری برای پیروزی در ضربات پنالتی داشتند. داور هلندی آن ها را از جهنم پنالتی زدن در ومبلی نجات داد. آن ها طعم شکست در ضربات پنالتی در همین مرحله از همین جام را سال 1996 چشیده بودند و این بار مردی از خویش برون آمد و کاری کرد که کارشان به پنالتی نکشد.

احتمالا نویسندۀ محترم خواسته یا ناخواسته پیروزی انگلستان در ضربات پنالتی مقابل اسپانیا در دور یک چهارم جام 96 و پیروزی در مقابل کلمبیا در ضربات پنالتی در جام جهانی 2018 را فراموش نموده است. هر چند که هیچ تضمینی در خصوص نتیجۀ ضربات پنالتی وجود ندارد و بارها تیم های عظیمی در ضربات پنالتی حذف شده اند.

با این تفاصیل به شخصه هر دو تیم انگلستان و ایتالیا را مستحق قهرمانی در این جام می دانم و فکر می کنم جدا از نتیجه فینالی مجذوب کننده را نظاره گر باشیم.